روايات جابر جعفي (مارقه ـ ترك)
بسم الله الرحمن الرحيم الحمدالله رب العالمين…
بحث ما راجع به روایات صیحه وندای آسمانی بود رسیدیم به روایت مفصلی که جابربن یزید جعفی از امام باقر نقل می‌کند.
به بیان سند آن پرداختیم دیدیم مرحوم نعمانی از سه طریق روایت را نقل می‌کند، گاهی از ابن‌عقده گاه از کلینی و گاهی هم ازعبدالواحد موصلی. بعض این طرق هم به سه یا چهار طریق منتهی می‌شوند.
گویا با دقت در طرق وتعمد در تعدد راهها واسنادی که روایت را به آن سند نقل کرده است خواسته اشاره داشته باشد به اهمیت واعتبار این متن، اگر به این هم نظر نداشته شاید اعتبار این متن به دست بیاید زیرا متن معتنابه و به آن توجه شده است.
اما چرا روی این متن خیلی دقت داریم
زیرا در چند جای آن سخن از صیحه به میان آمده. در اول حدیث که امام فرمودند علاماتی هست بعد از اختلاف بنی العباس، امام صحبت از ندای آسمانی می‌کنند: «ومناد ینادی من السماء»
چند سطر بعد می‌فرمایند: «ینادی مناد من السماء یا بیداء ابیدی القوم» این عبارت در همان روایت است، صحبت از ندای آسمانی است ولی در این رابطه که از بین رفتن وهلاکت جیش سفیانی وخسف در اثر این نداست که مضمون ندا مرتبط است با خسف جیش سفیانی.
بعد چند سطر دوباره صحبت از ندای آسمانی را به میان می‌آورند و می‌فرمایند: هر کس نسبت به هر مساله ای در ارتباط با قیام حضرت مهدی به شک و شبهه بیفتد نسبت به ندای آسمانی به شک وشبهه نمی‌افتد: «فَإِنَّ الصَّوْتَ مِنَ السَّمَاءِ لَا يُشْكِلُ عَلَيْهِمْ إِذَا نُودِيَ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ أُمِّه»
در این روایت به عنوان ندا سه دفعه کلمه ندا آمده اما مضمون ومحتوای ندا ومورد ندا فرق می‌کند. لذا تصمیم گرفتیم روایت را با دقت بررسی کنیم، مخصوصا مرحوم نعمانی بعد نقل این روایت و روایتی دیگر که «یقوم القائم یوم عاشوراء»[1] می‌گوید:
«هذه العلامات التي ذكرها الأئمة مع كثرتها و اتصال الروايات بها و تواترها و اتفاقها موجبة ألا يظهر القائم إلا بعد مجيئها و كونها إذ كانوا قد أخبروا أن لا بد منها و هم الصادقون حتى إنه قيل لهم نرجو أن يكون ما نؤمل من أمر القائم و لا يكون قبله السفياني فقالوا بلى و الله إنه لمن المحتوم الذي لا بد منه.
ثم حققوا كون العلامات الخمس التي أعظم الدلائل و البراهين على ظهور الحق بعدها كما أبطلوا أمر التوقيت و قالوا من روى لكم عنا توقيتا فلا تهابوا أن تكذبوه كائنا من كان فإنا لا نوقت و هذا من أعدل الشواهد على بطلان أمر كل من ادعى أو ادعي له مرتبة القائم و منزلته و ظهر قبل مجيء هذه العلامات لا سيما و أحواله كلها شاهدة ببطلان دعوى من يدعي له »[2]
می گوید: «این علامات که ائمه طاهرین نقل کرده اند هم عددشان کثیر است وهم مسندند و متواتر، مضمونها هم یکی است.
این روایات متواتر سبب می‌شوند که بگوییم امام زمان ظهور نمی‌کنند مگر بعد تحقق این علامات، چون ائمه خبر دادند که به ناچار این علامات باید محقق شوند ودر صدق ائمه حرفی نیست. حتی یک وقتی به بعض معصومین عرض شد: «امیدواریم که حضرت مهدی بیایند بدون آمدن سفیانی» که حضرت فرمودند: «سفیانی هم از حتمیات است وباید بیاید.
سپس مرحوم نعمانی می‌گوید: «ائمه فرمودند: این علامات پنجگانه از بارزترین دلائل وعلاماتی است که تحقق ظهور بعد اینها خواهد بود[3] کسی که از طرف ما برای شما وقتی تعیین کرد-که فلان سال امام زمان ظهور می‌کند- هیچ ترس به خودتان راه ندهید وبا جرأت بگویید که تو دروغگو هستی – چرا چون هنوز صیحه نیامده، هنوز علامات پنجگانه نیامده.
در ادامه مرحوم نعمانی می‌فرماید: «هر کس ادعای مهدویت کند یا برای او ادعای مهدویت شود وقبل این علامات باشد این شواهد بهترین دلیل بر بطلان حرف اوست وقتی هیچیک از علامات محقق نشده است.»
بعد می‌فرماید: «و نسأل الله أن لا يجعلنا ممن يطلب الدنيا بالزخارف في الدين و التمويه على ضعفاء المرتدين و لا يسلبنا ما منحنا به من نور الهدى و ضيائه و جمال الحق و بهائه بمنه و طوله.»
[از خدا می‌خواهیم] جز کسانی نباشیم که دین را سکوی پرش برای ریاست و مقام و دنیا طلبی قرار داده‌اند، و گول بزنیم و حق را باطل و باطل را حق جلوه دهیم.
واین نور هدایت، جمال حق وبهاء حق را از ما نگیرد.
این مطلب مهمی است که مرحوم نعمانی در ذیل روایت ذکر می‌کنند[4].
اما منابع در روایت جابر
قبل خواندن روایت، منابعی که این روایت را نقل کرده اند بیان کنم تا معلوم شود به این روایت اعتنا شده و مثل بعض روایات نیست که یک منبع قدیمی آن را نقل کرده و دیگر احدی آن را در طول این چند صد سال نقل نکرده مگر مثل حر عاملی آن هم در اثبات الهداه یا بعض معاصرین، که معلوم می‌شود (سایرین) دیده اند و از آن صرف نظر کرده‌اند.
اول سراغ مفسرین برویم که در چند جا آورده اند
ذیل سوره نحل آیه45 «أَ فَأَمِنَ الَّذينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذابُ مِنْ حَيْثُ لا يَشْعُرُونَ.»
سوره مريم،37 «فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِلَّذينَ كَفَرُوا مِنْ مَشْهَدِ يَوْمٍ عَظيم.»
سوره الزخرف، 65 «فَاخْتَلَفَ الْأَحْزابُ مِنْ بَيْنِهِمْ فَوَيْلٌ لِلَّذينَ ظَلَمُوا مِنْ عَذابِ يَوْمٍ أَليمٍ»
اولین کسی که این روایت را با همین طول وتفصیل می‌آورد مرحوم عیاشی است در جلد اول تفسیرش، ص64، ح117 و در صفحه 244، ح147 بخشی از همین حدیث را نقل می‌کند.
همچنین در جلد 2، ص261 قسمتی از این حدیث را نقل می‌کند.
بعد ایشان مرحوم نعمانی، ص288، باب 14، ص67 به چند طریق نقل کرده، که محور بحث ما کتاب نعمانی است.
بعد ایشان، شیخ مفید در اختصاص، ص255 متن نعمانی را می‌آورد از عمرو بن ابی مقدام[5]
باز شیخ مفید در کتاب شریف ارشاد، ص359 بخشی از این حدیث را نقل می‌کند.
مرحوم طوسی در کتاب شریف غیبت، ص441 همان نقل ارشاد را می‌آورد.
اعلام الوری طبرسی، ص249 از ارشاد.
فصول المهمه، منتخب انوار المضیئه…تا می‌رسد به بحار الانوار، حلیه الابرار، نور الثقلین، المستدرک.
از عامه هم دو نفر این حدیث را نقل می‌کنند
1.سلمی مقدسی، در قرن هفتم در «عقدالدرر» ص79 که نقل ارشاد است[6]
2.قندوزی در ینابیع الموده، ج3، ص236
پس در منابع دست اول ما آمده و بعدی‌ها هم کمال اعتنا و توجه را به این حدیث داشته‌اند.
این حدیث خیلی مطلب دارد و باید با دقت نظر به این حدیث نگاه کرد، با توجه به اینکه 3 جای این حدیث اشاره به صیحه دارد و محتوا و مضمون های صیحه‌ها با هم فرق می‌کنند.
اما متن حدیث
أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ سَعِيدٍ عَنْ هَؤُلَاءِ الرِّجَالِ الْأَرْبَعَةِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ وَ أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ الْكُلَيْنِيُّ أَبُو جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ وَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عِمْرَانَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى قَالَ وَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ وَ غَيْرُهُ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ جَمِيعاً عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ قَالَ وَ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْمَوْصِلِيُّ عَنْ أَبِي عَلِيٍّ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي نَاشِرٍ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ هِلَالٍ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ أَبِي الْمِقْدَامِ عَنْ جَابِرِ بْنِ يَزِيدَ الْجُعْفِيِّ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ الْبَاقِرُ ع
يَا جَابِرُ الْزَمِ الْأَرْضَ وَ لَا تُحَرِّكْ يَداً وَ لَا رِجْلًا حَتَّى تَرَى عَلَامَاتٍ أَذْكُرُهَا لَكَ إِنْ أَدْرَكْتَهَا أَوَّلُهَا اخْتِلَافُ بَنِي الْعَبَّاسِ وَ مَا أَرَاكَ تُدْرِكُ ذَلِكَ وَ لَكِنْ حَدِّثْ بِهِ مَنْ بَعْدِي عَنِّي وَ مُنَادٍ يُنَادِي مِنَ السَّمَاءِ وَ يَجِيئُكُمُ الصَّوْتُ مِنْ نَاحِيَةِ دِمَشْقَ بِالْفَتْحِ وَ تُخْسَفُ قَرْيَةٌ مِنْ قُرَى الشَّامِ تُسَمَّى الْجَابِيَةَ وَ تَسْقُطُ طَائِفَةٌ مِنْ مَسْجِدِ دِمَشْقَ الْأَيْمَنِ وَ مَارِقَةٌ تَمْرُقُ مِنْ نَاحِيَةِ التُّرْكِ وَ يَعْقُبُهَا هَرْجُ الرُّومِ وَ سَيُقْبِلُ إِخْوَانُ التُّرْكِ حَتَّى يَنْزِلُوا الْجَزِيرَةَ وَ سَيُقْبِلُ مَارِقَةُ الرُّومِ حَتَّى يَنْزِلُوا الرَّمْلَةَ فَتِلْكَ السَّنَةُ يَا جَابِرُ فِيهَا اخْتِلَافٌ كَثِيرٌ فِي كُلِّ أَرْضٍ مِنْ نَاحِيَةِ الْمَغْرِبِ فَأَوَّلُ أَرْضٍ تَخْرَبُ أَرْضُ الشَّامِ ثُمَّ يَخْتَلِفُونَ عِنْدَ ذَلِكَ عَلَى ثَلَاثِ رَايَاتٍ رَايَةِ الْأَصْهَبِ وَ رَايَةِ الْأَبْقَعِ وَ رَايَةِ السُّفْيَانِيِّ فَيَلْتَقِي السُّفْيَانِيُّ بِالْأَبْقَعِ فَيَقْتَتِلُونَ فَيَقْتُلُهُ السُّفْيَانِيُّ وَ مَنْ تَبِعَهُ ثُمَّ يَقْتُلُ الْأَصْهَبَ ثُمَّ لَا يَكُونُ لَهُ هِمَّةٌ إِلَّا الْإِقْبَالَ نَحْوَ الْعِرَاقِ يَمُرُّ جَيْشُهُ بِقِرْقِيسِيَاءَ فَيَقْتَتِلُونَ بِهَا فَيُقْتَلُ بِهَا مِنَ الْجَبَّارِينَ مِائَةُ أَلْفٍ وَ يَبْعَثُ السُّفْيَانِيُّ جَيْشاً إِلَى الْكُوفَةِ وَ عِدَّتُهُمْ سَبْعُونَ أَلْفاً فَيُصِيبُونَ مِنْ أَهْلِ الْكُوفَةِ قَتْلًا وَ صُلْباً وَ سَبْياً فَبَيْنَا هُمْ كَذَلِكَ إِذْ أَقْبَلَتْ رَايَاتٌ مِنْ قِبَلِ خُرَاسَانَ وَ تَطْوِي الْمَنَازِلَ طَيّاً حَثِيثاً وَ مَعَهُمْ نَفَرٌ مِنْ أَصْحَابِ الْقَائِمِ ثُمَّ يَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ مَوَالِي أَهْلِ الْكُوفَةِ فِي ضُعَفَاءَ فَيَقْتُلُهُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ بَيْنَ الْحِيرَةِ وَ الْكُوفَةِ وَ يَبْعَثُ السُّفْيَانِيُّ بَعْثاً إِلَى الْمَدِينَةِ فَيَنْفَرُ الْمَهْدِيُّ مِنْهَا إِلَى مَكَّةَ فَيَبْلُغُ أَمِيرَ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ أَنَّ الْمَهْدِيَّ قَدْ خَرَجَ إِلَى مَكَّةَ فَيَبْعَثُ جَيْشاً عَلَى أَثَرِهِ فَلَا يُدْرِكُهُ حَتَّى يَدْخُلَ مَكَّةَ خائِفاً يَتَرَقَّبُ عَلَى سُنَّةِ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ قَالَ فَيَنْزِلُ أَمِيرُ جَيْشِ السُّفْيَانِيِّ الْبَيْدَاءَ فَيُنَادِي مُنَادٍ مِنَ السَّمَاءِ يَا بَيْدَاءُ أَبِيدِي الْقَوْمَ فَيَخْسِفُ بِهِمْ فَلَا يُفْلِتُ مِنْهُمْ إِلَّا ثَلَاثَةُ نَفَرٍ يُحَوِّلُ اللَّهُ وُجُوهَهُمْ إِلَى أَقْفِيَتِهِمْ وَ هُمْ مِنْ كَلْبٍ وَ فِيهِمْ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآيَةُ- يا أَيُّهَا الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ آمِنُوا بِما نَزَّلْنا مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِها الْآيَةَ قَالَ وَ الْقَائِمُ يَوْمَئِذٍ بِمَكَّةَ قَدْ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْبَيْتِ الْحَرَامِ مُسْتَجِيراً بِهِ فَيُنَادِي يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا نَسْتَنْصِرُ اللَّهَ فَمَنْ أَجَابَنَا مِنَ النَّاسِ فَإِنَّا أَهْلُ بَيْتِ نَبِيِّكُمْ مُحَمَّدٍ وَ نَحْنُ أَوْلَى النَّاسِ بِاللَّهِ وَ بِمُحَمَّدٍ ص فَمَنْ حَاجَّنِي فِي آدَمَ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِآدَمَ وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي نُوحٍ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِنُوحٍ وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي إِبْرَاهِيمَ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِيمَ وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي مُحَمَّدٍ ص فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِمُحَمَّدٍ ص وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي النَّبِيِّينَ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِالنَّبِيِّينَ أَ لَيْسَ اللَّهُ يَقُولُ فِي مُحْكَمِ كِتَابِهِ- إِنَّ اللَّهَ اصْطَفى آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ إِبْراهِيمَ وَ آلَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمِينَ ذُرِّيَّةً بَعْضُها مِنْ بَعْضٍ وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ فَأَنَا بَقِيَّةٌ مِنْ آدَمَ وَ ذَخِيرَةٌ مِنْ نُوحٍ وَ مُصْطَفًى مِنْ إِبْرَاهِيمَ وَ صَفْوَةٌ مِنْ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ أَجْمَعِينَ أَلَا فَمَنْ حَاجَّنِي فِي كِتَابِ اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِكِتَابِ اللَّهِ أَلَا وَ مَنْ حَاجَّنِي فِي سُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ فَأَنَا أَوْلَى النَّاسِ بِسُنَّةِ رَسُولِ اللَّهِ ص فَأَنْشُدُ اللَّهَ مَنْ سَمِعَ كَلَامِي الْيَوْمَ لَمَّا بَلَّغَ الشَّاهِدُ مِنْكُمُ الْغَائِبَ وَ أَسْأَلُكُمْ بِحَقِّ اللَّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ ص وَ بِحَقِّي فَإِنَّ لِي عَلَيْكُمْ حَقَّ الْقُرْبَى مِنْ رَسُولِ اللَّهِ إِلَّا أَعَنْتُمُونَا وَ مَنَعْتُمُونَا مِمَّنْ يَظْلِمُنَا فَقَدْ أُخِفْنَا وَ ظُلِمْنَا وَ طُرِدْنَا مِنْ دِيَارِنَا وَ أَبْنَائِنَا وَ بُغِيَ عَلَيْنَا وَ دُفِعْنَا عَنْ حَقِّنَا وَ افْتَرَى أَهْلُ الْبَاطِلِ عَلَيْنَا فَاللَّهَ اللَّهَ فِينَا لَا تَخْذُلُونَا وَ انْصُرُونَا يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ تَعَالَى-
قَالَ فَيَجْمَعُ اللَّهُ عَلَيْهِ أَصْحَابَهُ ثَلَاثَمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا وَ يَجْمَعُهُمُ اللَّهُ لَهُ عَلَى غَيْرِ مِيعَادٍ قَزَعاً كَقَزَعِ الْخَرِيفِ وَ هِيَ يَا جَابِرُ الْآيَةُ الَّتِي ذَكَرَهَا اللَّهُ فِي كِتَابِهِ-يْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ فَيُبَايِعُونَهُ بَيْنَ الرُّكْنِ وَ الْمَقَامِ وَ مَعَهُ عَهْدٌ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص قَدْ تَوَارَثَتْهُ الْأَبْنَاءُ عَنِ الْآبَاءِ وَ الْقَائِمُ يَا جَابِرُ رَجُلٌ مِنْ وُلْدِ الْحُسَيْنِ يُصْلِحُ اللَّهُ لَهُ أَمْرَهُ فِي لَيْلَةٍ فَمَا أَشْكَلَ عَلَى النَّاسِ مِنْ ذَلِكَ يَا جَابِرُ فَلَا يُشْكِلَنَّ عَلَيْهِمْ وِلَادَتُهُ مِنْ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ وِرَاثَتُهُ الْعُلَمَاءُ عَالِماً بَعْدَ عَالِمٍ فَإِنْ أَشْكَلَ هَذَا كُلُّهُ عَلَيْهِمْ فَإِنَّ الصَّوْتَ مِنَ السَّمَاءِ لَا يُشْكِلُ عَلَيْهِمْ إِذَا نُودِيَ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبِيهِ وَ أُمِّه[7]
یا جابر از جا تکان نخور، جریاناتی در زمان امویین و عباسیین پیش می‌آید، تو خودت را به آنان منضم نکن و از آنها تبعیت نکن تا وقتی که این علاماتی که برایت نقل می‌کنم (پیش آید) البته اگر آنها را درک کنی.
امام فرمودند: جابر گمان نمی‌کنم عمرت کفاف دهد که اولین علامات ظهور آقا را ببینی.
اولین علامت: اختلاف بنی العباس است که عمرت کفاف نمی‌دهد ولی بعد من ازطرف من بگو که آقا امام باقر اینطور فرمود…
فرمود: «عمر من هم کفاف نمی‌دهد که روی کار آمدنشان را ببینم وعمر تو هم کفاف نمی‌دهد که اختلافشان را ببینی.»[8]
دومین علامت:
آن است که منادی از آسمان ندا می‌دهد، اما اینکه چه ندایی سر می‌دهد بیان نشده.
بعد فرمودند: « از طرف دمشق ندایی می‌رسد که مضمونش پیروزی است».
(اما آیا این همان «ندا من السماء» است؟ (می گوییم ) خیر بلکه دو نداست، یکی از آسمان و یکی هم فریادی است از جانب دمشق.)
بعد حضرت یک سری از قضایای شام را بیان می‌کند، که در یکی از روستاهای شام زمین
دهان باز می‌کند و روستا فرو می‌رود که نامش «جابیه» است.
(جابیه، از نواحی دمشق است و از نواحی جیدور که مناطق جولان فعلی است.[9]باید تاریخ را دید که آیا این علامت اتفاق افتاده یا نه و ممکن است اتفاق هم افتاده باشد.)[10]
(طبق ظاهر روایت) عده ای آنجا سقوط می‌کنند و از بین می‌روند.
مارقه چه كساني هستند؟
«وَ مَارِقَةٌ تَمْرُقُ مِنْ نَاحِيَةِ التُّرْكِ»
اینها گروهی اند که علیه دین قیام می‌کنند، بدعت گذارند و اهل ضلالت مثل وهابی ها.
در مارقه بودن اینها، این حرف من به تنهایی نیست، از شیعه: آیه الله العظمی سید جواد عاملی، صاحب کتاب مفتاح الکرامه که در شخصیت ایشان کسی تأمل ندارد، در دوره 10 جلدی این کتاب اواخر، ج5 و6و7، وقتی صحبت از وهابی‌ها می‌کند می‌گوید: «الخوارج» و وقتی صحبت از محمدبن سعود می‌کند، می‌گوید: «الخارجی».
و اما از علمای اهل سنت هم «ابن العابدین» در حاشیه اش می‌گوید: «مطلب زماننا الوهابیه، خوارج العصر» می‌گوید اینها خوارج هستند که علیه دین و مذهب قیام کرده اند
منظور از «مِنْ نَاحِيَةِ التُّرْكِ» کجاست؟
دانش پژوه: تطبیق داده اند ترک را بر دولت ترکیه که الآن با عربها همدست شده‌اند.
استاد: تطبیق احتمالی بد نیست، داریم «ویل لبغداد من الاکراد، من الاتراک» اما تطبیق قطعي مشکل است.
در روایت ترک بر ترکیه وغیر آن تطبیق داده شده.در وسائل الشیعه ببینید، در کتاب جهاد، در باب معاملات بحثهای اکراد آمده، در باب جهاد بحث اتراک آمده.
هرچند بنده به روایاتی که مسائل قوم گرایی را بیشتر مطرح می‌کنند به دیده شک می‌نگرم و بعضا مراجعه کردم و دیدم که شک و ترديدم بجا بوده زیرا سند مشکل دارد. مثلا «الاکراد طائفة من الجن کشف الله عنهم الغطاء[11] لاتناکحوهم، لاتبایعوهم» سند این روایت بر می‌گردد به یک شامی به نام «ابو ربیع شامی» که مرحوم خویی زیرآبش را می‌زند که مشکل دارد و موثق نیست[12].
پس باید در روایاتی که بیشتر رنگ قومیت گرایی دارند دقت بیشتری کرد، زیرا اینها را جعل کرده اند وجریاناتی بوده که مردم را بر ضد اهل بیت و در برابر آنها قرار دهند، با اینکه اهل بیت با تمام طوائف وقبائل ارتباط داشته‌اند.
برای نمونه
جلد 4 کشف الغمه را ببینید، شرح حال امام عسکری و ارتباطات امام را با دنیا بیان کرده است تحت عنوان « کسانیکه در زمان حیات امام عسکریامام زمان را دیده اند یا از امام زمان اطلاع پیدا کرده اند»
شهرها، کشورها را نام می‌برد از شرق تا غرب. امام با شرق وغرب ارتباط داشته‌اند. نامه‌ها وارتباطات با فلسطین، یمن…
احتمال قوی وجود دارد برای اینکه این ارتباطها را کم کنند یا خدشه دار کنند چنین عباراتی را جعل کرده باشند. تا قوميتها را رو در روي امام قرار دهند.
در هر صورت این روایات ترک واتراک… مربوط به چین است هر چند تطبیق قطعی نمی‌دهم.
اما «وَ مَارِقَةٌ تَمْرُقُ مِنْ نَاحِيَةِ التُّرْكِ» عده ای اهل ضلال و اهل بدعت که بر ضد دین ومتدین ها
قیام می‌کنند.[13]
وَ يَعْقُبُهَا هَرْجُ الرُّومِ
هرج یعنی فتنه؛ فتنه ای از روم (اروپای فعلی[14])
وَ سَيُقْبِلُ إِخْوَانُ التُّرْكِ
دارودسته و متحدین ترک هم می‌آیند
حتی يَنْزِلُوا الْجَزِيرَةَ
اینکه جزیره کدام است (معلوم نیست) زیرا 8 جزیره داریم که حداقل باید معجم البلدان را نگاه کرد که کجا اطلاق جزیره شده، مگر با قرائن بگوییم جزیره، شمال عراق است
وَ سَيُقْبِلُ مَارِقَةُ الرُّومِ حَتَّى يَنْزِلُوا الرَّمْلَةَ
آنها (اروپایی ها) هم لشکر کشی می‌کنند
اما رمله کجاست؟ در یک نقل عراق است
فَتِلْكَ السَّنَةُ يَا جَابِرُ فِيهَا اخْتِلَافٌ كَثِيرٌ فِي كُلِّ أَرْضٍ مِنْ نَاحِيَةِ الْمَغْرِبِ
نتیجه چیست؟
اختلاف کثیر در تمام زمین از ناحیه مغرب؛ جولانگاه غرب است، تمام محور شام است. جریان سفیانی پایگاه و مرکزش شام است، بعد هم عراق و مقداری از جنوب ایران وحجاز.
اما این روایت با رموز صحبت می‌کند باید مراجعه کرد به کتب جغرافیا که مغرب، روم، جزیره، ترک، رمله به کجاها قابل تطبیقند.
فَأَوَّلُ أَرْضٍ تَخْرَبُ أَرْضُ الشَّامِ
چون جولانگاه شام است و نیروها آنجا پیاده می‌شوند، اولین سرزمین که به هم می‌ریزد و مردم آواره می‌شوند سرزمین شام استع شام خط مقدم است فبل و بعدش هم ویران می‌شود.
ثُمَّ يَخْتَلِفُونَ عِنْدَ ذَلِكَ عَلَى ثَلَاثِ رَايَاتٍ رَايَةِ الْأَصْهَبِ وَ رَايَةِ الْأَبْقَعِ وَ رَايَةِ السُّفْيَانِيِّ
سه پرچم، سه رهبر وفرمانده مدعی خواهند شد: اصهب، ابقع و سفیانی.
والسلام علیکم ورحمه الله و برکاته
[1]. طبق روايتي از امام صادق زمان قيام روز عاشورا ست
[2]. الغيبة (للنعماني)، النص، ص282
[3].کما اينکه کسي وقت تعيين کند كه در سال 2012 ولي ديديم كه محقق نشد، بعد بگويد: 2013. سپس بگويد: در سال2014 همين‌طور… ائمه اينها را باطل دانسته اند
[4]. روزي به استادم عرض کردم: بعضي ادعاي ارتباط با امام زمان را دارند- مثل آن کسي که گفته بود من شاگردم آقا را 25 مرتبه ملاقات کرده که حتما خودش دائم الحضور است. ايشان فرمودند: «اين دکان است و اين دکانها بايد جمع شود» من هم با اعتماد بر ايشان، به آن شهري که اين حرفها را زده بود (ومريد هم پيدا کرده بود ) خبر را رساندم و بساطش جمع شد.
[5].لازم باشد بحث خواهيم کرد که آيا اختصاص از کتب شيخ مفيد هست يا نه، که محل بحث است و اينجا هم نمي خواهيم اختصاص را منبع اين حديث بياوريم، زيرا ديگران اين حديث را نقل کرده‌اند.
[6].که البته کلمه «جابيه» – سرزمين جولان – در نقل عقدالدرر نيست.
[7]. الغيبة للنعماني، ص 279 باب 14
[8]. امام باقر در زمان امويين به شهادت رسيدند و هنوز عباسي‌ها روي کار نيامده بودند که امام سخن از روي کار آمدن آنها وسخن از اختلافشان مي‌گويد
[9]. ما بيست و پنج سال قبل به قنيطر رفتيم البته بخشي از آن مناطق را اسرائيل اشغال کرده است وفاصله‌اي هم نيست بين اين منطقه و خط مقدم دشمن.
[10].ديشب هم درشبکه ماهواره‌اي ولايت اشاره کردم که لازم نيست علامات با ظهور کنار هم و بدون فاصله زماني باشند. روي کار آمدن عباسي‌ها يکي از علامات است و اختلافشان يکي از علامات، سقوطشان هم يکي از علامات، هرسه محقق شدند و ظهوري هم اتفاق نيفتاد. کسي نگفته بايد ظهور بلافاصله باشد.
[11]. بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار ج60 73 باب 2 حقيقة الجن و أحوالهم….. ص: 42
23 الْعِلَلُ، بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِي الرَّبِيعِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ الْأَكْرَادَ حَيٌّ مِنَ الْجِنِّ كَشَفَ اللَّهُ عَنْهُمُ الْغِطَاءَ فَلَا تُخَالِطْهُم
[12].معجم رجالالحديث ج: 7 ص: 70 در شرح حال خليد بن أوفى بررسي شده و بنده در اين زمينه جزوه نوشتم به نام ايلام ديار شيعيان گمنام. و در همايش بزرگداشت مرحوم آية الله حيدري ايلامي به چاپ رسيده و منتشر گرديد.
[13].در روايت استانبول، انطاکيه… آمده اما لفظ ترکيه از اسامي متأخرست
[14].منهم بدأت الفتنه انشاءالله اليهم تعود
امروز به کمک آمريکا آمده اند وپا به پاي آنها حرکت مي‌کنند و منشأ فتنه وفساد هستند که انشاءالله فتنه سرتاسر بلادشان را بگيرد و مردم خودشان را از شرشان راحت کنند.
.
.
.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.